vrijdag 2 juni 2017

Medemobilsten verraders

   
De moderne technieken combineren is vaak leuk en geeft verrassende mogelijkheden, maar kan ook op een heel vervelende manier uitpakken. Vooral daar waar ambtenaren beginnen na te denken en helemaal vooral als zij het zichzelf nog makkelijker kunnen maken.        
       
Neem nu de nieuwe aanpak om bumperklevers en snelheidsmaniakken aan te pakken. Dat doen we (de politie) natuurlijk al op diverse manieren. We hebben natuurlijk de klassieke flitspalen, de afgekeurde politieagenten met hun cameraatje op statief, de trajectcontroles, de lasergun (wat een woord zeg) en, dat is nieuw, de  mobiele surveillances. Deze zijn onopvallend. Zeggen ze en denken ze. De moderne automobilist kan er allang mee omgaan. Het is leuk om dat te bekijken. Je kunt gewoon zien dat iemand aan het inschatten is of het om een mobiele surveillance gaat. Zit er maar één persoon in de auto? Gassen. Zitten er kinderen in de auto? Doorknallen. Zitten er twee mannen van middelbare leeftijd in de auto? Oppassen! Hebben ze een politiesnor? Uitkijken en langzaam passeren. Ten slotte, kijken ze als “nogmaartweejaarvoormijnpensioen”? Dan weet je het zeker en til je je rechtervoet een behoorlijk stuk op.
       
De meeste automobilisten kunnen de mobiele surveillance wel herkennen en dat weten inmiddels de politiechefs ook. Daarom is er flink wat denkwerk verzet en is er bedacht dat de beste controleurs de automobilisten zelf zijn. Je kunt je hiervoor opgeven en er wordt een apparaatje in je auto gebouwd, de in de volksmond genoemde traitor.
       
Hoe werkt het. In de auto zit een GPS-ontvanger en daarmee kun je de eigen snelheid van het voertuig meten en achterop zit een sensor die afstand meet met de achterligger. Bij elke snelheid in stappen van 10 kilometer hoort een bepaalde minimale afstand. Bij te weinig afstand wordt er een foto genomen van het kenteken en deze foto wordt met de rijgegevens via het mobile telefoonnet doorgegeven aan de centrale verraadregistratie. Daar worden de gegevens gecontroleerd, de naam gezocht bij het kenteken en dezelfde dag nog een acceptgirokaart verzonden. Kassa… De politie kan lui achteroverhangen en toucheren.
       
Voor de snelheidscontrole werkt dat anders. Drie camera’s maken een doorlopende film, ten eerste op de baan waar de auto zelf rijdt en de andere twee camera’s naar de linker en rechterbaan. Aan de camera zit een soort radartje die de snelheid meet van de passerende auto en deze vergelijkt met de eigen snelheid. De satellieten kijken minzaam waar je rijdt en de plattegrond in het speciale navigatiesysteem geeft aan wat de toegestane snelheid is op dat deel van de weg en ziedaar, met deze gegevens hebben we genoeg om, ook weer via GSM, de dader een vette prent te geven. Nadeel is dat tijdelijke snelheidscontroles, zoals bij wegwerkzaamheden, niet op de kaart staan en daar heeft de snelheidsovertreder dus geluk. En passant pakken we natuurlijk wel even de rechtsinhalende medemens mee. Er zit immers ook een naar rechts gerichte camera.
       
Als dan de acceptgirokaart op de deurmat valt en je gelooft er allemaal niets van, kun je het terugkijken. Ja verdomd als het niet waar is. Op de acceptgirokaart staat ook een internet-adres en een inlogcode. Met deze voor jouw speciale code, kun je je filmpje nog eens terugkijken. Onze eigen politie-u-tube. Of natuurlijk de foto van het bumperkleven. Grappig, hoor.

Dit systeem gaat zeker goed werken en het lijkt succesvol te worden. Het is wel interessant te weten wat voor type mens zo’n apparaat nu in zijn auto laat bouwen. Ben je geboren verklikker? Was je vader fout in de oorlog? Of is het je te doen om geld? De vergoeding van de politie is ontheffing van wegenbelasting, dus daar wordt je niet rijk van, al scheelt het wel. Zijn het mensen die zelf niet hard durven te rijden? Of hebben ze geen snelle auto en zijn jaloers? Er moet toch iets zijn. De laatste die ik hoorde vertelde mij dat hij het deed uit maatschappelijke verantwoordelijkheid. Daar zit iets in. Maar bij hem geloofde ik dat niet.
Een ander aspect is natuurlijk de ontdekking! Ik weet niet of het kan, maar stel je voor dat je medemobilist ontdekt dat jij zo’n ding in je auto hebt. Van de meeste heb je niets te vrezen, maar die Golfjes met petjes zouden best eens vervelend kunnen gaan doen. Om nog maar te zwijgen over de zware criminelen, die echt niet graag willen dat jij ze zomaar overal loopt te filmen. Denk daar eens over na, maak het verhaal af en kleur de plaatjes…
In ieder geval hoef ik niet zo’n dingetje in mijn auto. Niet omdat ik geen verrader wil zijn of bang ben voor ontdekking. En niet omdat ik de verkeersveiligheid geen goed hart toedraag. En ook niet omdat ik geen geld wil verdienen. Ik wil het gewoon niet. Het voelt niet goed aan. Het zit in mijn onderbuik. Wat mij betreft hebben we gewoon flitspalen, laserguns en dat soort dingen, want daar zit tenminste nog het sportieve element in. De jager en de prooi. Zo zit het al sinds de oertijd in onze hersenen. Dat moet je niet willen veranderen. Scheuren en op tijd afremmen als je blauw ziet. Zo hoort het. Zo is het altijd geweest en zo moet het blijven. Rijdt voorzichtig!

© Ghans Dorrebrein
        
        
       

Geen opmerkingen:

Een reactie posten